چه نوع چسبی برای پارچه دیواری استفاده می شود

1، پارچه دیواری خود چسب:

پارچه دیواری به اصطلاح خود چسب عمدتاً به پشت پارچه دیواری با خود چسب اطلاق می شود. این نوع پارچه دیواری عموماً از نوع کم درجه است که معمولاً در برخی از دکوراسیون دیوار خانه های عمومی دیده می شود. دکوراسیون خانه استفاده را در نظر نمی گیرد. از این نوع پارچه دیواری.روش استفاده از آن بسیار ساده است، گرد و غبار متوپه به سادگی پاره می شود، کاغذ چسب پشت پارچه دیواری را پاره می کند. عیب آن این است که چسب محکم نیست، به راحتی می ریزد، کپک می زند. !

2. خمیر چسب برنج سنتی:

چسب برنج چسبنده در حال حاضر روش اصلی خمیر پارچه دیواری در صنعت دکوراسیون منزل است.چسب برنج چسبنده اصلی ترین چسب مورد استفاده در خمیر پارچه دیواری است. مزیت این روش چسباندن این است که عملیات سختی کمتری دارد، عیب آن حفاظت از محیط زیست نیست، به راحتی باعث آلودگی محیط داخلی می شود. حتی با معرفی چسب های سازگار با محیط زیست چسب برنج در بازار، هیچکس نمی تواند آلودگی صفر را تضمین کند!

کاستی چسب برنج چسبنده این است که بعد از مدت ها، یکبار دیوار مرطوب شده و به راحتی کپک تولید می کند!

3. خمیر چسب داغ:

چسب داغ به این صورت است که لایه ای از چسب ذوب داغ را در پشت پارچه دیواری از قبل بپوشانید.وقتی پارچه دیوار چسبانده شد، کاغذ رهاسازی پشت پارچه دیواری را جدا کنید.پس از ثابت شدن وضعیت ثابت، چسب حرارتی پشت پارچه دیواری را می توان با استفاده از یک فن داغ ذوب کرد تا چسباندن کامل شود.

عیب خمیر چسب داغ این است که عملیات سخت است و هزینه آن بیشتر از دو روش خمیری قبلی خواهد بود. اما این مزیت را دارد که دوستدار محیط زیست نسبت به چسب برنج چسبنده است.

چسب داغ به این روش هنوز جریان اصلی نیست، نگرانی های بازار در مورد خمیر مذاب داغ این است که چسب ذوب داغ حفاظت از محیط زیست نیست! اعتقاد بر این است که فرآیند گرم کردن باعث تبخیر تعداد زیادی از مواد مضر می شود، حفاظت از محیط زیست بسیار کمتر از خمیر چسب سرد است.اما برعکس، چسب ذوب داغ نسبت به چسب برنج با محیط زیست سازگارتر است. اگر درک بهتری از فناوری پردازش چسب داغ دارید، ممکن است این نوع شناخت اشتباه وجود نداشته باشد.